ஆதித்ய கரிகாலன் கொலை

–

உண்மை வரலாறு

பத்மினி அர்ஹந்த்

உண்மை வரலாறு – ஆதித்ய கரிகாலனை கொலை செய்த பிராமணர்கள் ராஜ ராஜ சோழன் மன்னரால் தண்டிக்கப்பட்டு குற்றவாளிகலும் அவர்கள் குடும்பம் மற்றும் உறவினர் நாடு கடத்தப் பட்டனர்.

ராஜ ராஜ சோழன் மன்னர், அவர் மூத்த சகோதரர் மாவீரன் என்று புகழ் வாய்ந்த ஆதித்ய கரிகாலன் மற்றும் ராஜ ராஜ சோழன் மகன் ராஜேந்திர சோழன் வரலாறு தமிழகத்தின் பெருமையாகும்.

உண்மையான வரலாறை வேண்டுமென்றே கொச்சை படுத்துவது கலை இல்லை அப்படி செயல் படுவது சதியாகும்.

சதி செய்பவர்களை இயற்கையின் நீதி தண்டிக்காமல் போனதில்லை. அது தான் கரிகாலன் மரணத்திலும் நடந்தது. அதுதான் இன்றைய நவீன சமயத்திலும் பல முறை மோசக்கார்கள் தன் கர்ம வினையின் படி தண்டனை அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

யாரும் யாருக்கும் தீங்கு செய்துவிட்டு தன் கர்ம வினையிலிருந்து தப்பிக்க முடியாது. தீமை செயல் படுபவர்களை துரத்தி தண்டிப்பது தான் ரீதி.

அதுதான் ராஜ ராஜ சோழன் தன் மூத்த சகோதரன் கரிகாலனின் கொலைகாரர்களை தேடி அவர்களின் இருக்கும் இடத்தை தாக்கி அவர்கள் செய்த கொலைக்கு தீர்ப்பு அளித்தார்.

உண்மையை கற்பனை நாவல் மூலம் அல்லது கருப்பு பணத்தில் சினிமா என்ற பிரச்சார விநியோகம் வழியே எதற்கும் சம்பந்தமில்லாதவர்கள் மீது திசையை திருப்புவது தில்லுமுல்லாகும்.

இறைவன் என்ற பரம் பொருள் இதை பார்த்துக்கொண்டு சும்மா இருப்பதில்லை.

சினிமா துறையில் – இந்த மாதிரி அனாவசிய பொய் பிரச்சாரத்தில் அனைவரும் செயல் படுவது தவறு என்று அறிந்தும் அவரவர்கள் தன் திமிர் அகம்பாவத்தை காண்பிப்பது புத்திசாலித்தனம் என்று கருதுவது தன்அழிவை தானே தீர்மானிப்பதாகும்.

இதையெல்லாம் மேற்கொண்டு இப்பிரச்சாரத்தை படமாக்கி காசுக்காகவும் தாங்கள் குறி வைப்பர் மீதுள்ள பொறாமை வன்முறைக்காகவும் பொது மக்களை ஏமாற்றுவது அயோக்கியத்தனமும் துரோகமாகும்.

அரசியல் மற்றும் திரையுலகம் கூட்டணி நிதானமில்லாமல் தன் அகராதித் தனத்தை காண்பிப்பது இக்கால கட்டத்தின் வழக்கமாகியுள்ளது.

தன் வினை தன்னைச் சுடும் உரட்டியப்பன் வீட்டைச் சுடும்.

இவ்வாறான கபட பிரச்சாரத்தை படமென்று பார்ப்பவர்கள் தன் சுய நிலமையை இழிவு படுத்துவதாகும்.

தற் சமயம் ஜாடை மாடையில் குறி வைத்து என்னை ஒருத்தியையே ஏசுவதும் பேசுவதும் வீண் பழி சுமத்துவதும் கோழைத்தனமான கேவலமான மரபாக உள்ளது. இதில் எந்த வகையிலும் ஈடு படுபவர்கள் எந்த ரகமென்பதும் தெளிவாகிறது.

அப்படி உண்மையிருக்கையில், இந்த லட்சணத்தில் குதிரையில் போர் புரிபவர் தாக்குதல் செய்து ஓடி மறைவது என்று படமென்ற கன்றாவி மூலம் தயாரிப்பாளராகவும் கதை எழுத்தாளராகவும் தன் கீழ் தரமான நரி சூட்சமத்தை தரிசிப்பது தன் முகத்தில் தானே கரியை பூசி கொள்வதாகும்.

அதை விட்டிட்டு மதுரையின் பாண்டியர்களை முகத்தில் கரி பூசி அவர்களை பிச்சைக்காரர்கள் காட்டு மிராண்டி போல் சித்தரிப்பது திரயுலகமென்ற தரம் கெட்ட கழுசடையை முன் வைக்கிறது. இதுதான் இந்த திரைக்கு பின்னாலிருக்கும் நபர்களின் மன நிலை மற்றும் திரையுலகத்தின் நவ நாகரீகமென்றால், இவர்களின் பண்டை பழக்க வழக்கங்கள் எவ்வாறு இருக்குமென்பதை இவர்கள் தெரியப் படுத்துகிரார்கள்.

கற்புக்கு அரசியான கண்ணகியின் மதுரையை ஆண்ட பாண்டியர்களை பெண்மணிகளை கூட்டிக் கொடுப்பவர்களாக காண்பித்து, மதுரையின் பாண்டிய வரலாற்றையும் துச்சப் படுத்தும் அநாகரீகம் இவர்களின் கைவரிசை என்பதையும் வெட்கமில்லாமல் திரைபடமென்ற பிரச்சார குப்பை மூலம் அரிய படுத்துகிறார்கள்.

பார்க்க போனால் கேரளத்தின் நம்பூதிரி பிராமணர்கள் யூதர்களின் வம்சாவளி சேர்வந்தவர்கள் ஆயினும், யூத மதம் அவ்வழியில் உருவானது பெரிய சர்ச்சை சங்கடத்திற்கு இன் நாள் வரை பேச படுகிறது.

இந்த இருபது இருபத்தி ஒன்றாம் நூற்றாண்டில் (20th and 21st century) திரையுலகம் ஆரம்ப காலத்திலிருந்து இன் நாள் வரை நட்சத்திரம் என்ற இடத்தை பெறுவதற்கு பெண்கள் தன் கற்பை விலை பேசி அனுசரணையென்ற பட்சத்தில் பேரம் பேசும் பாரம்பரியம் எல்லோருக்கும் தெரிந்த விஷயமாகும்.

இப்படியுள்ள அனாச்சாரம் திரையுலகின் கலாச்சாரமாக இருப்பது யாருக்கு பெரும் பாலும் சகஜம் சர்வ சாதாரணமாகியது என்றால், அது அதிக சதவீதத்தை சேர்ந்த பிராமண பெண்களுக்காகும்.

அரசியல் மற்றும் சினிமாவில் பிராமண பெண்கள் எந்த வகையிலும் எப்படியும் பிரபலம் ஆவதற்கு தயங்குவதில்லை என்பதையும் ஊகித்துக் கொண்டுதான் இந்நாள் வரை இருக்கிறார்கள். அதுவும் இப்பொழுது உச்சத்தில் இருப்பது ஆச்சரியமில்லை.

இத்தகைய வரலாறை நடைமுறையை கைப்பற்றும் அரசியல், திரையுலகம் – மற்றவர்களின் ஒழுக்கத்தைப் பற்றி விமர்சிப்பது வேடிக்கையாகத்தான் இருக்கிறது.

இதிலும் வினோதமான சம்பவம் என்னவென்றால், ஜெர்மனியின் நாட்ஸி (Germany Nazi) திரைபடம் என்பதை எப்படி கல்ல பிரச்சாரத்தின் சாதனமாக பிரயோகித்தார்களோ, அதே பாணியை யூதர்கள் இந்த காலத்தில் கடை பிடிப்பது எதிலும் இவர்களின் சுய அறிவு திறமை அற்ற நிஜத்தையும் பிரதிபலிக்கிறது.

இன்னொரு உதாரணம் இந்த வகையில் – தமிழ் கடவுள் என்று வணங்கப் படும் ஆதி தமிழன் முருகனின் சரவணபவ நட்சத்திர சின்னம் சிறப்படையாளம் அறிகுறியை ஜயனிஸ்ட்(zionist) யூதர் அரசியல் தனதாக்கி அதன் மூலத்தை இந்நாள் வரை வெளிப்படுத்தாதது ஆச்சரிய தக்கதில்லை.

இந்த தருணத்தில், யூதர்கள் விதி விளக்கு கிடையாது.

பிராமணர்கள் தன்னை ஆரியர் என்று அறிமுக படுத்தும் வழக்கம் இன்றுமுள்ளது.

அதே சமயத்தில் ஜெர்மனியை சார்ந்த ஹிட்லரும் தன்னை ஆரியர் என்று தான் பெருமையாக பொது தலத்தில் அடிக்கடி பதிவு செய்தார்.

அதே மாதிரி ஹிட்லரின் நாட்ஸி (Nazi) அரசியல் தன் அடையாள சின்னம் ஸ்வஸ்திகாவை ஹிந்து என்று இந்தியாவில் உள்ள ஆரியர்களால் சொல்லப்படும் மதத்தின்அதாவது சைவம், வைணவம், சக்தி, குமரன் என்ற முருகன், சூர்யன், இந்திரன் ஆகியோர்களை வழிபாடு செய்யும் மரபில், ஸ்வஸ்திகா சின்னம் நலனை குறிப்பிட்டதால் அதை அவ்வாறு ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டது என்ற நம்பிக்கை.

ஆனால் இதில் வித்தியாசம் என்னவென்றால் ஹிட்லரின் நாட்ஸி ஹிந்து மதத்தின் ஸ்வஸ்திகாவை வெளிப்படையாக திருடினர்.

அதே புறத்தில், ஜயனிஸ்ட் (zionist) யூதர்கள் அரசியல் முருகனின் சரவணபவ நட்சத்திர தெய்வீக அடையாளத்தை ரகசியமாக திருடி அவர்களால் உருவாக்கியது என்ற அபிப்பிராயத்தை நிலைத்தனர்.

எப்படி அறிவியல் மற்றும் சகல ஞானம் அவர்களிடம் உருவானது என்ற ஒரு பிம்பம் கடந்த இரண்டு நூற்றாண்டுகள் நம்ப வைக்கப் பட்டதோ அதே போல் இடண்டாவது உலக போர் அவர்களுக்காக நடந்தது என்ற கருத்தை முன் வைத்து இவ்வாறு அவர்கள் ஆதிக்கத்தையும் வலியுறுத்தி இருக்கிறார்கள்.

மிகவும் முக்கியமான குறிப்பு – ஏசுவை சிலுவையில் ஏற்றிய யூதர் இனம் எப்படி சீரழிந்தது என்ற உண்மையான வரலாறு அவர்களுக்கு யுகம் யுகத்திற்கும் மறக்க முடியாதது.

அதே போல் ஸ்ரீ கிருஷ்ண பரமாத்மாவை இழிவு  படுத்திய சிசுபால் என்ற உறவினரும் சிற்றரசனுமான அகம்பாவம் எத்தகைய கதியை விதித்தது என்பதும் மனித குலத்திற்கு எச்சரிக்கையாகும்.

சதி என்ற விளையாட்டில் விஷத்தையும் விஷமத்தையும் விதைப்பவர்கள் விதியினால் எப்படி பகிரங்கமாகவும் பயங்கரமாகவும் தன்னை பலிக்கு ஆளாக்கி மாண்டு போவதை இவர்களை போல் உள்ளவர்கள் தவிர்க்க முடியாது. 

கடைசியில் இந்த அற்புதமான அறத்தை என்றும் மறவேன்.

திருக்குறள்  – எப்பொருள் யார்யார்வாய்க் கேட்பினும் அப்பொருள் மெய்ப்பொருள் காண்பது அறிவு.

இப்படிக்கு,

பத்மினி அர்ஹந்த்